"My Glasses and me"

Ik heb echt een haat-liefde verhouding met mijn bril.

Ik haat mijn bril. Ik zie het zo: Als mensen mij zien met mij bril, zien ze mijn handicap, namelijk dat ik zonder bril blind ben, dus stel ze willen me bestelen, ofzo iets, hoeven ze alleen maar te zorgen dat mijn bril afgaat, want hé, ze ziet dan toch niks!

En dan is er nog de issue of het staat of niet. Opzich heb ik wel een brillengezicht, dus het staat me wel, maar toch vind ík het vreselijk staan! Nee, geef mij maar lenzen, je hebt er s' ochtends ruzie mee, en s' avonds net zo veel ruzie, maar de rest van de dag hoef je geen metaal (of kunststof) ding met glazen behuizing op je neus te schuiven omdat hij van je neus afglijd.

Maar ik hou ook weer van mijn bril, vanwege 1 simpele reden.
Hij is er al vanaf mijn 11e, hij is wel eens van uiterlijk en kleur gewijzigd, maar tot nu toe is het altijd een trouwe vriend, hoeveel ik m ook uitscheld als ik m niet kan vinden als ik net wakker ben, en hoeveel ik hem haat als er een vuiltje op zit als ik zit te lezen, hij is er altijd voor me geweest. Er is nooit een moment geweest als ik hem inruilde voor mijn lenzen, dat ie zei,: "je hebt me ingeruild, ik ben je beste vriend niet meer!". Nee, het is mijn beste vriend, mijn rechter hand en ik kan altijd op 'm bouwen!

X, Tot krabbels!

- oh, en ik heb een doeltje behaald! Ik heb namelijk de oplader van mijn geliefde camera gevonden :D